práctica

práctica
(Del lat. practice < gr. praktike, ciencia práctica.)
sustantivo femenino
1 Realización o ejercicio de una profesión u otra actividad de manera habitual y continuada:
se dedica desde hace años a la práctica de la medicina; la práctica del deporte es buena, para la salud.
SINÓNIMO ejercitación
2 Habilidad o destreza que con el tiempo se adquiere en un trabajo o actividad:
no tiene práctica en hacer vendajes .
SINÓNIMO experiencia
ANTÓNIMO inexperiencia
3 Aplicación de una idea o experimentación de una teoría:
domina tanto la teoría como la práctica.
4 Acción de hacer o usar una cosa de manera habitual:
la circuncisión es una práctica judía.
SINÓNIMO costumbre
5 ENSEÑANZA Ejercicio realizado bajo la dirección de un maestro o especialista, necesario para el posterior ejercicio de una profesión:
haré con otro alumno las prácticas de laboratorio.

FRASEOLOGÍA
locución adverbial
en la práctica En una realidad palpable, en los hechos:
tu idea es buena, pero ya veremos si en la práctica funciona .
llevar a la práctica o poner en práctica Realizar las ideas o los proyectos:
tu plan está muy bien, pero no puede ponerse en práctica.

* * *

práctica (del lat. «practĭca»)
1 f. Realización de un *trabajo o *ejercicio con continuidad o repetidamente: ‘A guisar se aprende con la práctica. La práctica del deporte [de la virtud, de la abogacía]’. ⊚ («Adquirir, Tener, Faltar; de, en») Circunstancia de haber realizado un trabajo o ejercicio con continuidad o repetición y tener por ello *destreza en él: ‘Tiene mucha práctica en cortar trajes’. ⇒ *Ejercicio, praxis. ➢ *Costumbre. ➢ Tener costumbre de, cultivar, dedicarse a, *hacer, practicar, *repetir. ➢ *Experiencia.
2 Por oposición a «teoría», aspecto de un conocimiento que capacita para ejecutar la cosa de que se trata: ‘Domina tanto la teoría como la práctica de su oficio’.
3 Cosa que se hace habitualmente: ‘Las prácticas funerarias de los antiguos egipcios. El pneumotórax es una práctica reciente’. ≃ Costumbre, uso.
4 («Hacer, Dar las, Dirigir») Ejercicio en que los alumnos hacen aplicación de los conocimientos adquiridos: ‘Una práctica de química. Un curso de prácticas. Las prácticas de fin de carrera’.
En la práctica. En el terreno de los hechos o en la *realidad.
Llevar a la práctica. Poner en práctica.
Poner en práctica. Realizar intenciones, planes, etc.

* * *

práctica. f. V. práctico.

* * *

femenino Ejercicio de cualquier arte o facultad, conforme a sus reglas.
► Destreza adquirida con este ejercicio.
► Aplicación de una idea, doctrina, enseñanza o pensamiento.
► Contraste experimental de una teoría.
► Uso continuado, costumbre o estilo de una cosa.
► Modo o método que particularmente observa uno en sus operaciones.
En la práctica. locución En la realidad.
EDUCACIÓN Ejercicio que bajo la dirección de un maestro tienen que hacer algunos para habilitarse y poder ejercer públicamente su profesión.

Enciclopedia Universal. 2012.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Mira otros diccionarios:

  • practica — PRACTICÁ, práctic, vb. I. tranz. l, A exercita o meserie, o profesiune; a se ocupa cu..., a profesa. 2. (Rar) A pune în aplicare; a folosi, a utiliza, a întrebuinţa. Practică virtutea. ♢ refl. pas. Se practică un anumit procedeu. ♦ A face, a… …   Dicționar Român

  • practică — PRÁCTICĂ, practici, s.f. 1. Practicare, p. ext. deprindere, obicei, rutină. 2. Activitate a oamenilor îndreptată spre crearea condiţiilor necesare existenţei societăţii, în primul rând spre producerea şi crearea bunurilor materiale şi a valorilor …   Dicționar Român

  • práctica — ejercicio del arte de la medicina conforme a sus reglas. Experiencia adquirida por la repetición de actos diagnósticos o terapeúticos. Ejercicio realizado por un alumno bajo la supervisión de un monitor experimentado Diccionario ilustrado de… …   Diccionario médico

  • práctica — f. ☛ V. práctico …   Diccionario de la lengua española

  • práctica — s f 1 Ejercicio de una capacidad, habilidad, conocimiento o arte: la práctica del discurso, la práctica de un deporte, la práctica de la medicina, la práctica de la danza 2 Habilidad adquirida por ese ejercicio: tener práctica, la práctica de un… …   Español en México

  • Practica — 1. Practica est multiplex, de Buer sat im Rauh, däu kreg he sick en Worm iut Mäs und banden sik in de Schauh. (Sauerland.) 2. Practica est multiplex, sach de Bur, doa trock he sick n Wurm ut dem Aese un bannt der den Schau dermet tau. (Grafschaft …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • práctica — sustantivo femenino 1) praxis. ≠ teoría. 2) habilidad, destreza, pericia, experiencia. ≠ inexperiencia, inhabilidad. Por ejemplo: la práctica se adquiere con los años; se necesita una persona con más prácti …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • práctica — {{#}}{{LM P31288}}{{〓}} {{SynP32042}} {{[}}práctica{{]}} ‹prác·ti·ca› {{《}}▍ s.f.{{》}} Véase {{P31293}}{{上}}práctico, práctica{{下}}. {{#}}{{LM SynP32042}}{{〓}} {{CLAVE P31288}}{{\}}{{CLAVE}}{{/}}{{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}} {{[}}práctica{{]}} …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • práctica — (f) (Básico) realización de algo según unas reglas determinadas Ejemplos: El médico me recomendó la práctica de un deporte para disminuir el peso. Conoce muy bien la gramática del italiano pero le falta la práctica …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • practicá — vb., ind. prez. 1 sg. práctic, 3 sg. şi pl. prácticã …   Romanian orthography

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”